انیمه مرز شانگری لا ( Shangri-La Frontier )
من سردرگم هستم: آیا این قرار است یک تقلید باشد؟ زیرا واقعاً نمی توانم بگویم. مطمئناً همه نشانه های یک تقلید را دارد، از سطوح خنده دار تملق‌آمیز (خیال‌پردازی قدرت مردانه، فرار از واقعیت و غیره) گرفته تا شخصیت‌پردازی‌های خنده‌دار.
یکی دیگر از منتقدان ادعا کرد که این انیمه بهتر از Sword Art Online است، که مقایسه عادلانه ای است، اما من باید در نتیجه گیری با او مخالفت کنم؛ حداقل SAO کمی تنش داشت، در حالی که در Shangri-La قهرمان داستان دائماً فریاد می زند و به همه چیز واکنش بیش از حد نشان می دهد، اما... ی دانید... در این بازی هیچ کس نمی تواند واقعاً بمیرد! بله درست است، خطر آسیب بدنی وجود ندارد، که باعث تعجب شما می شود که منظور از این همه چیست. این مانند SAO نیست، جایی که دستبندهای VR دارای یک فرستنده مایکروویو هستند که برای نگه داشتن بازیکنان در بازی استفاده می شود، اینجا فقط یک بازی ویدیویی است.
جدای از این، عاشقانه بسیار خسته‌کننده‌ای که احساس می‌شود در آخرین لحظه اضافه شده است تا قهرمان را شایسته‌تر کند، زیرا اگر این عنصر را به داستان اضافه نکرده بودند، او مانند هر بازنده دیگری بود که تمام روز فقط بازی‌های ویدیویی بازی میکرد. او برای اولین 9 قسمت حتی با قهرمان زن ارتباط چندانی ندارد. من دروغ نمی گویم وقتی می گویم آنها فقط 5-7 دقیقه از زمان نمایش را با هم داشته اند.
شخصیت پردازی نیز بسیار خسته کننده است. هیچ کس شخصیت یا مشکلاتی ندارد که ارزش ارتباط برقرار کردن با آن را داشته باشد: قهرمان اصلی، که بیشترین زمان نمایش را به او اختصاص داده شده است، اساساً یک بوم خالی است؛ ما چیزی نمی دانیم در مورد خانواده، دوستان، سایر سرگرمی ها یا چیزهایی که "خیالش را می گیرد" - هیچ چیز. همه دیالوگ های او به این خلاصه می شود: "اگر این موجود باتلاقی تاخیر نیم ثانیه ای در شمشیر زدن به سمت بالا دارد، می توانم یک ضربه بزنم قبل از اینکه مجبور به پرش شوم." در کمترین حد، در نمایش کمی عمیق تر از آنچه که من به تازگی توصیف کردم است، به طوری که می توانم کمی درگیر بازی ویدئویی او شوم که نمی تواند در آن بمیرد و جایی که تمام تعاملات اجتماعی او با یک خرگوش NPC است. چیزهای هیجان انگیز.
گاهی اوقات، او همچنین خیلی طولانی در مورد مکانیک های بازی صحبت می کند. در قسمت 8 این یکی وجود دارد که او 2 دقیقه کامل را صرف توضیح یک سری دشمنان می کند که در نبرد میدانی شکست می دهد، که می دانم به نظر بسیار هیجان انگیز است، اما اینطور نیست زیرا با تصاویر ثابت به تصویر کشیده شده است - نوعی مانند یک ارائه پاورپوینت. اگر آنها به جای اینکه سریعاً نام دشمنان را بازگو کنند و در حالی که قهرمان در پیش زمینه قرار دارد و دشمنان در پس زمینه ناپدید می شوند یا چیزی شبیه به آن، سریعاً بازگو کنند، خوب بود، اما راهی که آنها برای انجام آن انتخاب کردند بسیار آزاردهنده است. حتی خود نمایش نیز به این نکته اشاره می کند که این کل ماجرا بسیار طولانی است. پس چرا این کار را انجام می دهید؟
و هر وقت "گفتگوی" اتفاق می افتد، تقریباً همیشه مرتکب بزرگترین گناه همه رسانه های بد می شود، که این است که شخصیت ها با یکدیگر صحبت کنند، نه با یکدیگر. این به این دلیل است که هیچ یک از مکالمات برای تقویت پیوندهای شخصیت ها نوشته نشده اند، آنها فقط برای ارائه اطلاعات به مخاطب وجود دارند. به عنوان مثال، در اولین قسمت زمانی که قهرمان اصلی بازی MMORPG که مجموعه به نام آن نامگذاری شده است را در فروشگاه بازی رایانه ای که به آن عادت دارد، می خرد، با یک زن که در صندوق دار کار می کند "صحبت" می کند. ما واقعاً درک نمی کنیم که رابطه آنها با یکدیگر چیست، به غیر از سطحی که او یک مشتری دائمی است که همیشه بازی های بی کیفیت می خرد. بیشتر "صحبت" در مورد، دوباره، قهرمان است که در مورد بازی احمقانه صحبت می کند. کل تعامل بسیار غیرطبیعی است؛ او فقط آنجا ایستاده و با میل به شکایت از بازی بدی که خریده است - که می دانست بد خواهد بود (چون او فقط بازی های بد می خرد) - که به نظر می رسد بارها و بارها در گذشته با او صحبت کرده است.
چرا او این کار را انجام می دهد؟ زیرا دختری که به او علاقه دارد به طرز غیرقابل توضیحی بازی می کند، چیزی که صندوقدار البته به او نمی گوید، بلکه توضیح بیخودی می دهد که چگونه بازی "خداوار" (عبارت واقعی که در طول نمایش همیشه استفاده می شود، بله، خجالت آور است) به او کمک می کند تا ذائقه خود را از بازی های کثیفی که همیشه بازی می کند پاک کند، که او با آن موافق است. شخصیت اصلی حتی نمی داند دختری که عاشق اوست کیست. من شوخی نمی کنم. اینقدر احمقانه و آزاردهنده است که نمی توانم باور کنم 3 ساعت از زندگی ام را صرف تماشای این آشغال کرده ام. من بدیهی است که فقط این نقد را برای خود نوشتم که فکر می کنم حق انجام آن را دارم بعد از اینکه دیالوگ های پراکنده قهرمان را برای 9 قسمت کامل شنیده ام.
من همچنین می توانم در مورد تعداد زیادی تصمیمات طراحی وحشتناک در این بازی که ظاهراً "خداوار" است و بیش از 30 میلیون بازیکن فعال دارد، صحبت کنم، اما این زمان بیشتری از روز من خواهد بود که در حال از بین بردن آن هستم، بنابراین بیایید این کار را انجام ندهیم.
پس آیا باید Shangri-La Frontier: Kusoge Hunter, Kamige ni Idoman to su را تماشا کنید؟ نه. اگر به دنبال فرار هستید، فقط یک بازی ویدیویی واقعی بازی کنید. سپس، ممکن است حتی کمی سختی را تجربه کنید، برخلاف آنچه از تماشای این انیمه بی منطق به دست خواهید آورد
جهت مشاهده این بخش لطفا وارد اکانت خود شوید.